5118 odpowiedzi w tym temacie

[hanys77gks]

zrodlo ?

 

wklej linka do artykulu

 O ile pamiętam to na Weszło Stanowski chyba pisał.

[multi]

kilka slow o Mou

Felieton Jamie’go Carragher'a w odniesieniu do słów Mourinho na temat pieniędzy i czynionych przez nie różnicy:

"José Mourinho przekonuje, że różnica między Manchesterem United i Manchesterem City polega na pieniądzach, ale to nieprawda. Gdyby Pep Guardiola miał do dyspozycji tę kadrę, co on, myślę, że zdobyłby mistrzostwo.

Cofnijmy się do początku sezonu i porównajmy składy, jakie mają do dyspozycji obaj menedżerowie. Jeśli zestawicie zawodnika obok zawodnika, którego uznacie za lepszego? Czy Ederson uchodzi za lepszego piłkarza niż David de Gea? Czy Nicolas Otamendi i John Stones są lepsi od Erica Bailly’ego i Phila Jonesa? Czy fani United woleliby mieć Fernandinho zamiast Nemanji Maticia?

United pobili transferowy rekord świata, żeby sprowadzić Paula Pogbę, a kupując latem Lukaku przeprowadzili najdroższy transfer lata w Premier League. Które angielskie kluby podejmują bardziej imponujące kroki na rynku transferowym? Jak wielu fanów Man Utd czy reprezentacji Anglii zamieniłoby rok temu Marcusa Rashforda na Raheema Sterlinga? W czym gorszy był Anthony Martial od Leroya Sané, gdy obaj trafili do Manchesteru?

Luke Shaw, boczny obrońca, został sprowadzony przed zatrudnieniem Mourinho, ale kosztował więcej niż Gabriel Jesus, napastnik. Komentarze Mourinho o jakości składu po prostu nie mają sensu.

Możemy ciągnąć takie porównania bez końca. Tam, gdzie Mourinho uznaje swoich zawodników za niezdolnych do wcielenia w życie jego założeń taktycznych, Guardiola zastosowałby inne podejście, mając do dyspozycji ten sam skład, który on uznaje za niewystarczająco dobry.

Nawet teraz to w składzie Man Utd są najdrożsi piłkarze, albo przynajmniej tacy, którzy w momencie transferu mieli największą reputację. Henrich Mchitarjan, Pogba i Lukaku potwierdzili swoją klasę gdzieś poza Old Trafford. Czy pod wodzą Mourinho stali się lepszymi piłkarzami? To dla niego problematyczna kwestia. Powoli można odnieść wrażenie, że brakuje mu cierpliwości lub chęci do poprawy umiejętności piłkarzy, których ma do dyspozycji.

Polityka transferowa City zakłada szalone wydatki, ale często kwoty transferowe rzucają się w oczy bardziej niż nazwiska. Spośród wszystkich sprowadzonych przez Guardiolę zawodników tylko İlkay Gündoğan i Benjamin Mendy trafili do klubu jako gwiazdy i obaj są kontuzjowani przez większość czasu spędzonego w Manchesterze.

City są liderem Premier League, bo Guardiola rozwinął swoich piłkarzy, a nie oczekiwał, że będzie miał gotowych piłkarzy, którzy od razu spełnią jego oczekiwania. Mourinho coraz bardziej polega na doświadczonych, ukształtowanych piłkarzach. Jeśli chcesz rozwinąć klub lub zespół, nie dzwonisz do niego. Jest trenerem, który zmierza do sukcesów, prowadząc zespoły oparte na surowym materiale – osiągnął to już zresztą w United, gdzie zdobył już dwa trofea. Jego reputacja światowej klasy szkoleniowca jest oparta na tym, że potrafi odnaleźć drogę do zwycięstwa. Będzie jednak jeszcze bardziej ceniony, jeśli wróci do tego, co uczyniło jego pierwszy spędzony w Chelsea okres tak wyjątkowym – poprowadzenia do chwały takich piłkarzy jak John Terry, Frank Lampard czy Didier Drogba, których odziedziczył lub sprowadził i uczynił lepszymi. Drogba pod jego wodzą stał się napastnikiem światowej klasy, mimo że początek na Stamford Bridge miał średnio udany.

Gdyby Mourinho prowadził dziś Manchester City, nie grałby w ten sam sposób, co Guardiola. Wymowne jest to, że gwiazdą tego zespołu jest Kevin De Bruyne, którego on trenował w Chelsea, ale bez żalu sprzedał. Słyszałem wiele argumentów o tym, że Belg, podobnie jak Mo Salah, po prostu nie był wtedy tak dobrym zawodnikiem, a Chelsea nie ucierpiała na jego sprzedaży, skoro zdobyła mistrzostwo dwa razy w trzech następnych sezonach. Czy jednak ktoś inny na jego miejscu skreśliłby taki talent? Może ktoś inny znalazłby sposób, by rozwinąć go w imię długoterminowego interesu klubu? Trudno uwierzyć w to, że Guardiola trenowałby De Bruyne’a na początku jego kariery i nie zobaczył w nim potencjału.

Tam, gdzie Guardiola szybko osiąga wyniki i pozostawia sobie perspektywę dalszego rozwoju, Mourinho polega na natychmiastowym sukcesie. Nie interesują go piłkarze, którzy szczyt możliwości mogą osiągnąć za dwa czy trzy lata i rzadko pojawia się w klubach, którym zależy na rozwoju takich zawodników.

Siła finansowa City umożliwiła Guardioli stworzenie zespołu na wzór i podobieństwo jego wielkiej Barcelony, ale wielu piłkarzy, których miał do dyspozycji, rozwinęło się u jego boku. De Bruyne był rewelacyjnym piłkarzem jeszcze przed zatrudnieniem Guardioli, ale teraz jest najlepszym piłkarzem w Premier League. Cofnięty do środka pomocy David Silva został zrewitalizowany. Kto inny umieściłby go na tej pozycji? Czy Fabian Delph i Otamendi graliby równie dobrze pod wodzą Mourinho? Nie można też zapomnieć, że Guardiola odziedziczył starzejący się skład i musiał wymienić wielu zawodników.

Problem Manchesteru United polega na tym, że Mourinho korzysta teraz ze swojego stałego repertuaru wymówek, których zazwyczaj używa w trzecim roku pracy, gdy ma już na koncie co najmniej jedno mistrzostwo. Zawsze uwielbiałem jego konferencje prasowe, nawet jeśli byłem wtedy jego rywalem jako piłkarz. Wolę jednak, gdy jest złośliwy niż gdy biadoli. Gdy idzie na wojnę z własnymi zawodnikami, kibicami i pracodawcami, sprawia wrażenie chcącego uciec od odpowiedzialności. Wszyscy stają się zmęczeni tym przedstawieniem i zawsze kończy się to w ten sam sposób.

Kiedyś ktoś mógłby mu współczuć, ale nie teraz. Nie, gdy pracuje w jednym z najbogatszych klubów na świecie, który wydaje więcej pieniędzy niż większość klubów w Europie. Jedyną drogą do pokonania jego największego rywala jest dorównanie mu na boisku treningowym i przechytrzenie go sprytniejszymi pomysłami.

Właśnie to odróżniało sir Aleksa Fergusona od innych. Mimo wszystkich sukcesów w czasach, gdy mógł gnębić rywali na rynku transferowym, najbardziej zaimponował mi u schyłku swojej kariery, gdy Chelsea i City miały większe możliwości finansowe od innych. Nie tylko sprawił, że United liczyli się w walce o laury, ale zdobywał z nimi mistrzostwa. Odkąd odszedł na emeryturę, Man Utd wydał pewnie więcej pieniędzy niż przez 27 lat jego pracy. David Moyes, Louis van Gaal i Mourinho przeznaczyli na nowych zawodników już ponad 600 mln funtów.

Pokazuje to największą różnicę między City i United i nie ma ona nic wspólnego z pieniędzmi. Guardiola przechodzi do historii, a Mourinho staje się już historią."

[Waldas]

No i stało się- Coutinho w Barcelonie za 145 milionów funtów.

[multi]

a za niego niby do LFC mahrez

bedzie moc w 2giej lini Barcy

[raven]

Te kwoty co kluby płaca za zawodników to jest nieporozumienie.

[gniotek1102]

moim zdaniem liverpool robi mega wzmocnienie Mahrezem.
Niby odchodzi Coutinho prze zawodnik i barca na pewno będzie miała z niego pożytek ale na ten moment nie było nikogo innego który choć trochę zbliży się poziomem do niego poza Mahrezem

[Polo]

A ja myślę ... Że zbliżony poziomem do mahreza jest Grzegorz Goncerz czy mi się wydaje hmmm

[multi]

takie tam do poczytania

Mario Basler. Chodząca legenda Bundesligi i jej kolorowy ptak. Zawodnikiem był genialnym, a mógł być jeszcze lepszym, gdyby tylko lubił trenować. Jest taka anegdota z czasów, kiedy Mario spotkał się w Werderze z Otto Rehhagelem. Początek treningu. Piłkarze wychodzą z szatni na boisko. Dobrych parę metrów za linią końcową, przy narożniku boiska, leżą sobie piłki. Drużyna zebrana na boisku, nie ma tylko Baslera. W końcu wychodzi po kilku minutach. - Mario! - krzyczy Rehhagel do niespiesznie zdążającego na zajęcia piłkarza - Tam leżą 3 piłki. Jak je kopniesz stamtąd do bramki, to możesz iść do szatni. Baslerowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. Pach, pach, pach, trzy rogaliki, odwrót na pięcie i... po treningu :)

Cały Mario. Do dziś znany jest z ciętego języka. Dość często występuje jako gość/ekspert w sport1. Dziś na przykład Thomas Helmer zaprosił go do Doppelpassa i Mario skradł wszystkim całe show. Poniżej krótki wycinek z jego rozmowy z Markusem Hörwickiem, byłym wieloletnim rzecznikiem prasowym Bayernu, który także gościł w programie. Zapis ich rozmowy i słów Mario nie odda tego, co się działo w studiu. Mario poruszał wiele wątków, gadał po prostu to, na co w danej chwili miał ochotę. Jego wypowiedzi co chwilę przerywane były gromkim śmiechem widzów i innych gości. Ale serdecznym śmiechem. Mario rozbawił wszystkim niczym najlepszy stand-uper:

- Wszystkie wypowiedzi piłkarzy są dziś kontrolowane przez klub. Kiedy oni coś mówią, to za nimi stoi rzecznik. Gdyby tak Markus stał mi cały czas za plecami, to codziennie bym go kopał w dupę. Czasy się zmieniły, ale bądźmy szczerzy - nikt z piłkarzy nie ma dziś własnego zdania. Podam przykład - mogliby wyjść i powiedzieć po meczu przed kamerą: "Zagrałem dzisiaj gówniany mecz". Zamiast tego wychodzą i mówią: No cóż, przeciwnik był lepszy... (mówiąc to Mario wykrzywia buzię i imituje głupkowaty śmiech, czym wywołuje pierwszą salwę śmiechu na widowni) Nie mogę tego słuchać. Większość rozmów z piłkarzami po meczach wyciszam, albo w ogóle przełączam program, bo oni wszyscy opowiadają to samo gówno. Albo inny problem - palenie papierosów. Dzisiaj uważa się, że to najgorsze, co tylko może być. Mimo to jest kilku piłkarzy, którzy palą. Za moich czasów było ich wielu, ale ja zawsze miałem wrażenie, że jestem jedyny, który pali. Czasami było tak, że staliśmy w ośmiu i paliliśmy przy misce z wodą. Jak przechodził trener, to w jednej chwili w misce z wodą było siedem kiepów, a ja sam stałem nad nią i dalej paliłem. Życzyłbym sobie dzisiaj, żeby w każdym zespole był przynajmniej jeden piłkarz, który wychylałby się z szeregu. Ale nikt nie ma odwagi, wszystko jest sankcjonowane przez klub. Albo te akademie - za moich czasów ich nie było. Ale przecież gdyby mnie w takim ośrodku zamknęli, to uciekałbym z niego dzień i noc. Nie można zamykać piłkarzy między 16 a 18. rokiem życia na cały dzień w ośrodku i wypuszczać ich jedynie na boisko. Oni muszą wyjść, pogadać z innymi ludźmi, a nie tylko z tymi samymi z zespołu. Młodzi piłkarze są dziś koszarowani i hodowani, a nie wychowywani. Ja nie byłem wzorowym profesjonalistą... Na pewno nie byłem. Trenowałem mało, a czasami wcale (rechot na widowni), ale przez całe życie nie miałem ani jednego naciągnięcia czy naderwania mięśnia. A dzisiejsi stuprocentowi profesjonaliści, którzy są hodowani przez długie tygodnie, w 89. minucie pierwszej kolejki łapią kontuzje mięśniowe.

- Ty nie łapałeś kontuzji w 89. minucie, bo wtedy już cię na boisku nie było - śmieje się Hörwick.

- Siedź cicho. Bzdura. Wiesz czemu? Bo rozstrzygałem mecze do 70. minuty :). Zmierzam do tego, że dzisiaj piłkarze odnoszą kontuzje, o których ja przez całe swoje życie nie słyszałem! Zapalenie kości łonowej? Rany! No dobra, takie coś to akurat miałem... Ale nie od grania w piłkę! Oni dzisiaj nie robią nic innego przez cały dzień poza trenowaniem. Trenują dwa razy dziennie...

- Chciałbym coś dodać - wtrącił się Hörwick. - Gdyby Mario wtedy tak trenował, jak dzisiaj tutaj opowiada... Albo inaczej - gdyby połączyć talent i geniusz Mario Baslera w połączeniu z ambicją Lothara Matthäusa, to mielibyśmy w Niemczech absolutną gwiazdę śwatowego formatu. Ale Mario, ty byłeś leniem patentowanym! Wszystko inne było dla Ciebie ważniejsze!

- Poczekaj, - zirytował się Mario - podam ci przykład. Wszyscy mówią - gdybyś nie palił, to miałbyś ze 100 meczów w reprezentacji więcej. Ha-ha. A może bym nie miał ani jednego? Nikt tego nie wie. To bzdura. Powiem to dziś raz jeszcze i po raz ostatni - dziś robiłbym w 96-97% dokładnie to samo, co robiłem wtedy.

- Mario, ale tu chodzi o coś innego, o cel, jaki mogłeś osiągnąć! - wtrącił się znowu Hörwick. Byłeś wielki, a gdybyś trochę się przyłożył, to mogłeś być jeszcze większy. Mogłeś być na samym szczycie, mogłeś być jednym z najlepszych piłkarzy swiata!

- Nie zależało mi na tym. Zresztą i tak nim byłem - wypalił Mario. - Nie, to bzdura. Nie wiadomo, jak by było.

Potem Hörwick stwierdził, że dziś już takich typów Mario Basler nie ma, bo prasa nie dałaby dziś takiemu piłkarzowi żyć. Przylepiłaby mu łatkę na całą karierę. Mario znowu się nie zgodził.

- Przecież ja też mam taką łatkę z tamtych lat. Do dziś! Do dziś ludzie myślą o mnie: "Aaa, ten to pali, chla...". Wszyscy myślą, że ja zawsze piłem najwięcej piwa. Nikt nie ma pojęcia, że piwa to ja akurat piłem najmniej ze wszystkich. Bo piłem tylko wino albo cytrynówkę...


ps coutinho dopłaca 12 baniek do transferu do Barcy+ zero za podpis

[multi]

[La Beneamata]

Pancho Aréna Stadium na 3500 osób w Felcsut (Węgry):

 

[żywiec]

Ale bramka Suareza na 2-2 !!!

[Mayek]

[FC OLKUSZ]

To jest to Mayek puzcil???

[żywiec]

To co Mayek puścił to bramka na 2-2

[FC OLKUSZ]

Kurde slaby jest😀 a suarez to gryzoń

[żywiec]

Ja lepszy jest nasz emeryt :)
Na 3-2 właśnie strzelił :)

[Mayek]

Suarez jest kozak. Bierze i ciula do bramy, a torman sie ciepie zawsze w inne miejsce. Pieknie go wyjebal tym golem, malo kto sie spodziewa, ze to pojdzie w krotki, aczkolwiek wlasnie tam powinien isc bramkarz.

 

Barca niewzruszona po wyjeciu im neymara. Licze ze wylosuja PSG i im najebia.

Użytkownik Mayek edytował ten post 14 styczeń 2018 - 22:24

[żywiec]

Barca bez Neymar jest lepsza, a Alba jest mega :)

[p1964]

Z 2:0 wyciagneli na 2:4. Swietny mecz. Neymar zdrajca niech se w morde pluje

[Gumiś]

Elegancka bramka Messiego z wolnego co prawda bramkarz zajebal . Ale przymierzył kozacko

[p1964]

Bramkarz zjebal jak Nowak z Kluczorkiem haha

[mariusjno]

najlepszy byl sedzia w meczu Nantes PSG zawodnik fauluje sędziego a ten mu oddaje haha,tego jeszcze nie spotkałem nigdzie.

[worshiper]

najlepszy byl sedzia w meczu Nantes PSG zawodnik fauluje sędziego a ten mu oddaje haha,tego jeszcze nie spotkałem nigdzie.

http://weszlo.com/20...zerwona-kartke/

[Antek]

Pojebany ten sędzia. Powinni go wyjebać na zbity ryj.

Nie dość że chciał kopnąć albo nawet i trafił zawodnika to jeszcze wyjebali sie z jego winy. Ewidentnie widać że zawodnik biegnie w linii prostej a to sędzie nagle skręca i wpada na tego gościa.